Batis Ng Awa By Bro Jose Cruz

Bumugso ang luha

Sa batis ng awa,

Taglay ng gunita,

Hinilamos sa mukha.

Sandyang mahina,

Ang puso, napatda,

Mata'y napaluha,

Sa ala-alang dumagsa.

Isang yakap sa Ama,

Siyang Poong Lumikha,

labis Niyang pagkalinga,

Hindi 'ko maikaila.

Dasal na pagkadakila

Ugnayan sa t'wina,

Daluyan ng pagasa,

Hihikbi-hikbi sa ligaya.

Damdami'y 'di kinaya,

Kaya't sa awit pinadama,

Pagsinta sa Diyos Ama,

Idinaan sa Harana.

O Hallelujah Hallelujah

"Batis ng Awa" true meaning nito para sakin is, the mercy of our Lord, na sobrang tunay at dalisay, na kapag tinanong mo sa kanya ng buong puso ay tiyak na hindi ka mabibigo. One time sa prayer time ko bago matulog, after ko magsign of Victory (sign of the cross) suddenly dinala ako sa malalim na pagninilay or reflection, naging dahilan para mapaluha ako ng todo, well hindi ito ang first time na masasabi kong nag-dwel sakin yung kanyang Holy presence, pero this time hinayaan kong yung Holy Spirit ang magdala sakin, I experience na parang naikwento ko sa kanya ang lahat, it came to the point nga na parang nayakap ko Siya sa sobrang sarap ng feeling na bumalot sa akin, halos wala akong masabi kun'di Hallelujah Hallelujah... I have believe na part din naman ng prayer ko ang mga tula, kaya isinulat ko siya in continuing my prayer time that night.

Christ Pursuit Weekend -  For the second time naka attend ako ulit sa isa sa very memorable para sa akin na teaching. The first time nka attend ako is almost two years ago nadin kaya halos wala nang nagpapaalala sakin ng personal touch ng teaching na ito sa akin, hanggang sa parang bigla na lang may nagrewind sa isip ko ng ma-tap akong maglead ng Opening Worship for the same Teaching, (it's my first time) So Yes! I mean "No" sana ang sagot ko, ng ang unang umiral sakin eh ang akingnself consciousness. To think na hindi kasi ako ganun "kagaling" sa prayer... for the term na magaling is yung wise, maboka, at puno ng wisdom ang words para sa makaririnig.  Alam kong hindi ako yun, measuring myself hindi pa sapat yung three years ko sa community, to gain the knowledge that I am discerning for, idagdag pa na that time marami na akong namiss na teachings and assembly, nasabi ko nga sa sarili ko "bakit ngayon pa kung kelan tumigil nakong mag discern na maglead ng worship prayer??" Pero naging part at pangbungad pa iyan ng sharing ko, to say na nanaig parin ang Faith sa akin, in front of my dearest brothers and sisters in our Chapter, hindi ako pumayag na hindi ko maishare ang niremind sa akin ni Lord "this is my second time to attend this teaching, and for my first time nuon ay natapat na may job interview ako in the afternoon, at PINAG PRAY OVER AKO NG LAHAT, and to cut the long story short, that is the job I have now - parang maliit na bagay lang... Pero aaminin kong marami akong nai-promise kay Lord before pa nung time na iyon, Nagpromise akong patuloy akong magse-serve para sa Kanya, at hindi ako mawawala sa community kung saan ko Siya mas lalong nakilala at kung saan mas lalong nag-grow ang faith ko. Iyon naman ang pangakong hindi ko makakalimutan, kahit alam 'kong ng dahil duon nga kaya tuluyang umigting ang laban...(battle againts the worldly desires.) But our God is really a faithful God nga para sa akin. Nang ipagkaluob nya 'sakin ang parang childlike faith that day, na yung kakaunting words na masasabi ko sa prayer is naging way para maging solemn ang moment, I know it really happend because I totally surendered sa Kanya ang lahat... at hanggang sa huling talk ng first session ramdam ko ang kanyang presence.

The talk is more on reflection and it's about our journey with Him. Masasabi kong mas na enjoy ko ang moment nayon as a child, kung saan kahit na isipin ko na baku-bako o malubak ang mga daan,(Through the exhortation) nakita ko parin ang sarili ko na tuloy tuloy lang sa paglakad, kung saan inisip ko rin na maraming hadlang at sagabal, nanduong dumilim, kumidlat, puno ng temptation o magkaharang sa daan, pero ayun at inakay parin ako ng liwanag sa Kanya.. hanggang makasama ko ulit Siya in a very beautiful place, na nagustuhan ko ng husto, and for the second time, muli ko Siyang nayakap, at ng akma na Siyang aalis, alam ko sa sarili kong "Hindi ko na Siya papayagan..."

Nakapanghihinayang lang na hindi ko natapos yung teaching, kailangan ko ng umalis before pa magstart ang second session, para makahabol naman sa time ng work schedule ko. It's not the first time na mangyaring mabitin ako sa teaching, kaya nga isa sa pinagdadasal ko is magkapagdayoff ng friday, at marami narin akong pinakiusapan para ipag-pray yon.

The main lesson I learned is yung presence ng Holy Spirit, hindi palaging nasa atin kasi we must seek, knock, and ask for that, until He reveal His self to us, posibleng makita o ma-experience natin through our neighbors, mostly sa ating family and sa community, sa bawat brothers and sisters natin, sa bawat pagatend natin ng Holy Mass at mga teachings, sa bawat personal prayers, pwedeng thru our talents.

Kailangan continue ang pag-pursue natin sa Kanya. Punongpuno ng Grasya ang ating Panginoon, Maawain, Mahinahon, at Mapagmahal.

I will Grab this opportunity na makapag pasalamat narin sa mga nagpray para sa akin na ma-fix ang dayoff ko every friday, ito ay buong puso kong ilalaan para makapag-serve sa Kanya sa papapalapit naming CLP kung saan part ako ng prayer warrior team.

For all of this, May God Be Praised!